گلایه از خودمان
گلایه از خودمان / روح الله رحیم پور مطلق
آقای روح الله رحیم پور مطلق از فعالان سیاسی اصلاح طلب استان در یادداشتی به پایگاه اطلاع رسانی محسن رحیمیان از عملکرد شورای هماهنگی اصلاحات استان انتقاد کرد .
پرده ی اول:
گروهی از نیروهای اصلاح طلب با مشورت و همفکری رهبر اصلاحات تصمیم می گیرند برای ایجاد انسجام و حضور قدرتمند در انتخابات مجلس دهم به مکانیسمی برسند که با حضور چهار گروه مرجع اصلاح طلبان یعنی احزاب،شخصیتهای غیر حزبی،مدیران و نمایندگار ادوار مجلس شورایی تشکیل شود و در هر استان نسبت به تهیه ی لیست واحد اصلاح طلبان اقدام کنند.
تبریز ما هم که به لطف دوستان عزیز و برادران غیور از حیث داشتن یک شورای هماهنگی منسجم و قوی در اردوگاه اصلاحاتش بی نصیب بود بهترین زمینه را برای این طرح داشت که بی دغدغه و تنش برای رسیدن به لیست واحد تلاش کند اما…
عده ای گفتند که تهران نشینان چه کاره اند که برای شهر اولینها تصمیم بگیرند و عده ای بر این منتقدان تاختند که با چه جراتی از طرح رهبر اصلاحات عدول می کنید و خود را تافته ی جدا بافته می دانید؟ ایام به سرعت گذشت و نه تنها طرح مذکور جا نیافتاد و عملی نشد بلکه به سرعت برق و باد گروهی از احزاب و گروههای اصلاح طلب دور هم جمع شدند و تشکیل شورای هماهنگی را اعلام کردند.
پرده ی دوم:
بسیاری از کسانیکه منتقد دیکته ی برنامه از تهران بودند وقتی در جایگاه عضویت شورای هماهنگی نشستند به یکباره کار گروهی و منسجم را در گرو تبعیت از برنامه های شورای هماهنگی در تهران دانستند و بخاطر اینکه تعدادی از احزاب این شورای پایتخت نشین با طرح های افرادی نظیر خاتمی مشکل ذاتی دارند دوباره بر طبل یکه تازی در استان کوفتند و ارجحیت را به شورای خود در پایتخت دادند تا رهبر اصلاحات.
گروه دیگری از منتقدان موضوع نیز اصلا به کناری نهاده شدند و با عناوینی همچون عدم حضورشان در احزاب،سابقه ی نظامی گری،مشکلات قانونی،هزینه زا بودن و … از حضور در شورا منع گردیدند تا اولین معضل این شورا یعنی جامعیت را مقابل خویش ببینند و البته به روی خود نیز نیاورند.
پرده ی سوم:
در این میان عده ای هم بودند که در ابتدا بر طبل هماهنگی با خاتمی و شورای مشورتی و اولویت خاتمی بر دیگران سخن می راندند و به ناگاه وقتی ردای عضویت در شورای هماهنگی را بر تن نمودند در چرخشی ظریف، از توانایی صرف شورا برای ورود به انتخابات دم زدند و انگار نه انگار که زمانی دیگران را با چوب انتقاد از طرح خاتمی می نواختند.این چرخشها تکرار هم می شد مثلا طبق آیین نامه در انتخابات هیات رئیسه کمیته انتخابات هر کسی که بیشترین رای را حائز شود باید مسئولیت ریاست کمیته را نیز عهده دار باشد اما با انجام انتخابات وقتی یکی از جوانان دانشجو موفق به کسب اکثریت آرا شد از در ناسازگاری درآمده و ادعا نمودند که مسئولیت این کمیته ی حساس را نمی شود به جوانی کم تجربه و دانشجو سپرد.غافل از اینکه شاید صالح ترینشان اتفاقا” همین جوان بی ادعایی بود که هم شور داشت و هم شعور و در عین حال با چنان ترکیبی در این شورا و آن لابی ها و پشت پرده خوانی های قبل از انتخابات،مگر می شد نتیجه ای بهتر از این انتظار داشت؟
روی سخنم با اعضای محترم شورای هماهنگی است که دانسته و ندانسته گام در مسیری گذارده اند که در بهترین حالت منجر به انسجام قبل از انتخابات مجلس نخواهد شد و در بدترین حالت هم که باید به خدا پناه برد.روی سخنم با کسانیست که نه میدانند که شورا باید هم جامعیت داشته باشد و هم مقبولیت و نه می خواهند بدانند که وزن همه این احزاب و گروهها در جامعه حتی به اندازه ی رای یکی از نمایندگان فعلی مجلس نیست و با این حال ادعای بلندشان گوش زمین و زمان را کر می کند.
اعضای محترم شورا ! آیا میدانید که جامعیت لازم برای تصمیم گیری را ندارید؟آیا میدانید صدایتان چند متر دورتر حتی به صندلی های کنار دستتان هم نمی رسد؟ آیا می دانید رسم و عادت تشکیلاتی تان حتی برای کوچکترین امور داخلی هم قیم مآبی،لابی گری و پشت پرده خوانیست؟
درک نگارنده از واقعیت های جامعه ی امروز استانمان این است که نه تنها این شورای هماهنگی که در اخلاص و صداقت بسیاری از اعضایش تردیدی نیست توان مدیریت اصلاح طلبان را در انتخابات پیش رو ندارد بلکه هر جمع دیگری نیزکه نخواهد و نتواند همه ی طیف های مرجع یعنی احزاب،شخصیت ها،مدیران و نمایندگان را گردهم آورد و با نظر همه ی اصلاح طلبان برای تهیه ی لیست انتخاباتی اقدام کند نتیجه ای جز انشقاق و شکست در انتخابات پیش رو نخواهد داشت.
انحصار طلبی اصولگرا و اصلاح طلب نمی شناسد.بپرهیزیم از در افتادن به ورطه ی انحصار و قیم مآبی که آتشی است سوزان در خرمن اتحاد و انسجام.مگر ندیده اید نتیجه ی تفرق را که اینگونه مطلق انگارانه خود را تنها وکیل اصلاح طلبان میدانید ای اولوالابصار؟
باز هم خواهم گفت …
بدیهی است انتشار این مقاله به منزله تایید همه یا بخشی از آن نمی باشد.
