حضرت
پور بزرگ در همان حضور اندکش در شورای شهر منشاء تحولات جسورانه و مهمی
نیز شد که با روی کار آمدن شهردار سنت گرای اول شورای سوم آغاز و با حضور
شهرداری از بدنه شورا ادامه یافت تا نهایتا به استیضاح و برکناری او و
شهرداری بعد از خودش رسید. مجموعه تحولاتی کم نظیر و بی سابقه که همگی ناشی
از تزریق روحیه ریسک گرایانه حضرت پور در بدنه شورای شهر داشت و این تمایل
به تغییر و جنگندگی ذاتی نهایتا به تولد عنصر دیگری در این خانواده منجر
شد.
روح
اله حضرت پور جوان دقیقا همان راهی را در پیش گرفت که پدرخوانده اش 6 سال
پیش در آن قدم گذاشته بود. او وارد حیاط خلوت غول های انتخاباتی شده بود.
یک اصل مهم در اصول حاکم بر مناسبات قدرت معتقد است به دست آوردن مراتب
قدرت نیازمند ابزار های لازم است. اندیشمندان سیاست، کار سیاسی را مستلزم
وجود سه وجه زر، زور و رسانه می دانند. بسیاری از به ظاهر نخبگان سیاسی که
در عرصه های مختلف همواره با ناکامی هایی مواجه می شوند از این اصول غفلت
می ورزند. حال اینکه توفیق مندان این حوزه به خوبی و با هوشمندی در هرکدام
از وجوه به صورت بالسویه سرمایه گذاری می کنند.
ظرفیت
بالقوه اجتماعی برای تبدیل شدن به یک فرآیند پویای اجتماعی میبایست توجه
اش را همزمان به هرسه ضلع این مثلت قدرت معطوف نماید. از جمله نقدهایی که
به روح اله جوان در جواب تصمیمش برای حضور در انتخابات مجلس شورای اسلامی
وارد شده همین توسل به اسباب کار سیاسی است. امری که هر سیاستمدار صاحب
شعوری بدان توسل می جوید و در واقع نقطه ثقل فعالیت سیاسی است.
معلوم
نیست منتقدان چگونه عرصه سیاسی را که تماما معادلات آن بر مبنای فرمول های
تعریف شده است گاها به ساحت اخلاقیات که امری تماما نسبی و وابسته به ظرف
زمانی و مکانی است سیر می دهند. شاید توجیه این عده ضرورت دوری گزیدن از
آموزه های ماکیاولیستی باشد. یعنی قربانی نکردن وسیله پیش پای هدف و کسب
قدرت با تمام ابزارهای دم دست.
درکشور
جمهوری اسلامی که مدعی مردمسالاری دینی است، طبیعتا ابزارهای کسب قدرت
مشروعیت لازم را دارند. فردی که تمام مراحل لازم برای به دست آوردن جایگاهی
در نظام را سپری می کند، درواقع فعل حرامی مرتکب نشده است، چه قدرت از نوع
مشروع اش اگر در جهت کسب رضایت خدا و خدمت به خلق او باشد پسندیده و مورد
تاکید ائمه و بزرگان دین ما نیز هست.
بنابراین
برخورداری روح اله حضرت پور از اسپانسرهای مالی، قدرت رسانه ای، اتاق فکر
قوی، لابی های سیاسی قدرتمند و همه و همه آنهم با عمر سیاسی اندکی که او
دارد، یک شگفتی کم نظیر در عرصه سیاسی آذربایجان غربی است. اگر فرض را بر
این بگیریم که همه اینها به واسطه رانت پدرخوانده یعنی محمد حضرت پور فراهم
شده، بازهم چالش جدیدی جلوی پای منتقدان است؛ «چرا» این رانت در اختیار
دیگر آقازاده های این استان نبوده تا به حال؟ و اگر بوده چرا سبب توفیق و
ترقی آقازاده ها نشده است؟
آقازاده
های مقامات آذربایجان غربی، چه نمایندگان ادوار مجلس، چه فرزندان مدیران،
مسئولان و استانداران و چه شهرداران اسبق هیچ کدام تا بدین حد مدارج ترقی
را طی ننموده بودند. بودند بسیاری از این جوانان نسل سومی و حتی چهارمی که
از امکانات، بودجه، رانت و اختیارات بسیاربسیار بیشتر و بهتر از روح اله
حضرت پور برخوردار بودند اما دلیل اینکه نتوانستند در این حد به مدارج عالی
مدیریتی برسند، آنهم در اندک مدتی که روح اله رسیده چه می تواند باشد؟
پاسخ این سوال روشن است. آقازاده های آذربایجان غربی غالبا رغبتی برای
فعالیت سیاسی ندارند. اساسا فضای خانوادگی سیاسیون این استان به گونه ای
است که سیاست و مردان آن را تابو قلمداد می کند تا آقازاده ها از این عرصه
خطرآفرین و مهلک حدالامکان دور باشند. آقازاده های بسیاری از مسئولین سیاسی
آذربایجان غربی به استثنای روح اله حضرت پور یکی از یا هردو مسیر «تحصیلات
عالیه» و «تجارت» را در پیش گرفتند و زیر سایه نام و آوازه پدر/مادر به
توفیقاتی نیز نائل شدند.اما روح اله حضرت پور انتخاب سختی کرد.
باید
بپذیریم که مبنای تحلیل های سیاسی باید قول و فعل افراد باشد نه حدس و
گمان ها. اگر این اصل را باور داشته باشیم باید اظهارنظر محمد حضرت پور در
سه برش زمانی را به فرض صحت، مورد موشکافی قرار دهیم. شهردار اورمیه پیش از
آغاز انتخابات شورای شهر چهارم در پاسخ به سوالی در خصوص کاندیداتوری
پسرخوانده اش گفته بود، توصیه ای برای ورود او به صحنه انتخابات نکرده و او
مختار است هرتصمیمی که دوست داشت بگیرد. این اتفاق افتاد و روح اله وارد
صحنه انتخابات شد. موضع محمد در قبال این موضوع اما ورود جدی و تبلیغ علنی
فرزند خوانده بود. حضرت پور بزرگ در این ایام معتقد بود وقتی جوانی در
قواره های روح اله وارد صحنه انتخابات شده که به شور و نشاط سیاسی جامعه
کمک می کند او هم وظیفه دارد در حمایتش وارد صحنه شود و خارج از ساعات
اداری و بدون استفاده از ابزارهای عمومی برای او رای جمع کند.
سومین
اظهارنظر و درواقع موضع گیری محمد حضرت پور در مورد روح اله به اولین نشست
خبری سال 94 برمی گردد. شهردار اورمیه بازهم همان جمله را گفت و فرزند
خوانده اش را مخیر به ورود یا عدم ورود به صحنه انتخابات دانست. البته این
اظهارنظر زمانی از زبان حضرت پور جاری شد که خود او در حضور یا عدم حضور در
صحنه انتخابات مجلس دهم، جایی که همه ناظران سیاسی قباله اش را ششدانگ به
نام او می دانستند، تردید داشت و حتی می توانست خیلی راحت از موضع پدرانه و
بالادستی نطفه شکل گرفته در ذهن سیاسی روح اله را خنثی کرده و یک رقیب جدی
را از پیش پای خود بردارد. اما با رعایت قواعد دمکراسی درچارچوب خانواده،
حضرت پور نشان داد که به عنوان یک کهنه سرباز سیاسی این قواعد را در سطح
گسترده تر جامعه نیز مدنظر قرار خواهد داد و به عنوان یک نرد خطرناک همه
احتمالات لازم را برای افتادن هرطرف این تاس سیاسی درنظر گرفته است.
یک
دلیل دیگری که منتقدان به ظاهر دلسوز کاندیداتوری روح اله حضرت پور برای
بدبینی های خود می شمارند نقاط ضعف او برای نماینده شدن است. به باور این
افراد نمایندگی مجلس نیازمند علم، آگاهی از مسائل، قدرت چانه زنی، نفوذ
کلام، تسلط بر مسائل و ... است. این عده حتی با بداخلاقی قدرت تکلم روح اله
جوان را نیز به سخره می گیرند. فهرست نمایندگان مجلس شورای اسلامی در همین
استان آذربایجان غربی که دست کم 8 تن از آنان قدرت بیان فارسی،آئین نگارش
و ادبیات و حتی قدرت قلم و تحلیل و نگارش چندانی ندارند نشان از آن دارد
که موکلان این نماینده ها به خاطر این امتیازات به آنها رای نداده اند.
هرچند هنوز قضاوت در خصوص قدرت بیان و نفوذ کلام روح اله ای که با شیب
ملایم در حال خروج از سایه پدرخوانده است زود است. سایه ای که طبیعت
آقازاده ها و پسرخوانده ها را محجوب و تودار می کند.
طرفداران
روح اله حضرت پور بر این عقیده اند که وی سهمیه یک پدیده طبیعی این دوره
از انتخابات مجلس است. فردی که جوان است، تجربه عضویت در شورای شهر و هیات
رئیسه را دارد، فرزند شهید است، تحصیلات عالیه دارد، رسانه و اسپانسر مالی
دارد و از خانواده ای خوشنام و محبوب برخاسته. سهمیه ای که در ادوار گذشته
به پدیده هایی حتی فاقد حداقل های این ویژگیها اختصاص می یافته است. تاریخ
این 4 -5 دوره انتخابات مجلس بیانگر این است که پدیده هایی با سن کمتر(29
سالگی)، تحصیلات پایین تر(د یپلم)، محبوبیت کمتر و حتی خانواده ای کمتر
شناخته شده تر راهی مجلس شده اند.
مساله
دیگری که نباید از ذهن دور داشت اینکه حضرت پورها بخشی از حرکت نوظهوری
هستند که به دنبال یک تحرک اجتماعی فراگیر از مدیریت و پارلمان شهری تا
مجلس و دولت و مسئولیت های اجرایی هستند. این حرکت به انتخابات فقط به دید
یک سکو برای فتح سنگربه سنگر دیگر حوزه ها می اندیشد و اهداف کوتاه مدت را
در نظر ندارد.
